Mui Ne en Ho Chi Minh 2019

09.02 en 10.02 
Aangekomen in kustplaatsje Mui Ne, doel lekker luieren op het strand, bij één van de 3 zwembaden of de jacuzzi die mijn hostel heeft. Klinkt zowaar als een normale vakantie, ik moet de reis natuurlijk wel goed afsluiten!  

Als ik om half zes incheck blijkt dat ze mijn bed om 18.00 weg hadden gegeven, dit nog steeds vanwege de drukte rondom TET. Nou dat ging maar weer net goed, want ik hoor genoeg horror verhalen om me heen dat mensen tot 4x aan toe ergens boeken en er geen plek blijkt te zijn. Dat mensen daarom buiten moeten slapen en helemaal lek worden geprikt of in gangpaden van bussen moeten slapen.  

‘s Avonds bij het eten ontmoet ik Amina voor de 4e en laatste keer deze reis en Christin van Da Lat. Er is een goed feest gaande in ons hostel, dus dit gaat een mooie avond worden dacht ik. Maar om 23.00 uur geef ik de strijd op, toch nog op het einde van de vakantie een voedselvergiftiging opgelopen. 

Na een verrotte nacht verzamel ik toch de moed om uit bed te komen en samen met Anna bij het zwembad te zitten en ’s middags naar het strand te gaan. ’s Avonds haakt iedereen redelijk vroeg af omdat we ons hebben laten overhalen om een sunrise tour te doen. 

11.02 
Na een korte, maar prima nacht staan we om 4 uur ’s ochtends klaar met ons goede gedrag. We zijn met een groepje van 7 op pad (Andrew, Ryall, Josh, Jakhan, Chritin, Anna en ik), maar uiteindelijk is er een hele bus vol zo gek om zo vroeg op te staan. Misschien ook weer niet zo gek, aangezien het overdag tegen de 30 graden is. We gaan naar de White Sand Dunes, hier wandelen we vol enthousiasme duin op en af. We zien wat quads rijden en besluiten daar naar toe te wandelen, goede morning work-out wel! Hier bekijken we de sunrise. Vanaf dan houden onze Canadese boys het gezellig in de bus met goede muziek en swingt de buschauffeur ons naar de andere bestemmingen; de Red Sand Dunes, Fisher Village en the Fairy stream.  
De rest van de dag spenderen we lekker bij het zwembad en kijk ik nog even bij de kite surfers op het strand. Mui Ne is een waar kite surf paradijs en met deze harde wind ziet het er spectaculair uit.  

’s Avonds laat ik me samen met Jakhan nog even verwennen. Het is haast het einde van mijn reis, dus moet ik echt nog even genieten van een echte Vietnamese massage. Al mijn kleren worden hier letterlijk van mijn lijf getrokken, maar het was heerlijk en we komen als herboren terug. Terug in het hostel doen we nog wat drankjes onder het mom van een afscheidsborrel voor Anna. 

12.02 
Dit is dan echt mijn laatste ochtend bij het zwembad en dan verlaten Christin, Jakhan en ik ons resort (Zo voelt het althans) en gaan richting Ho Chi Minh. 

In Ho Chi Minh aangekomen gaan we wat eten. Het is mijn laatste avond in Vietnam dus het wordt wat Vietnamees. Op advies eet ik Bun Cha, dit is de upgrade van Phò als je het mij vraagt. Lekker pittig en smaakvol. En je laatste avond moet je ten slotte goed afsluiten, dus gaan we naar een sky bar, the OMG ROOFTOP BAR. Hier genieten we van een mooi uitzicht over de stad en uiteraard een paar afscheidsdrankjes. 

13.02 
GOOD MORNING VIETNAM! Het laatste dagje is dan echt aangebroken hier. We gaan met zijn drieën naar het War Museum. Dit is volgens iedereen een must, dus daar gaan we. Alhoewel het verhaal van de oorlog wat eenzijdig wordt verteld is het wel erg indrukwekkend. Uiteraard laten ze de slachtoffers, overlevenden en helden zien, wat er allemaal kapot is gemaakt en het politieke verhaal. Opvallend vond ik het gedeelte waar over de hele wereld protesten werden gehouden tegen deze oorlog. Ook ons kikkerlandje zat er tussen, maar in Amerika werden er zelfs protesteerders dood geschoten of zetten ze zich onder het mom van protest zich vrijwillig in de fik. Het indrukwekkendste van allemaal waren de slachtoffers van Agent Orange. Agent Orange werd door de Amerikanen gebruikt om de vegetatie te vernietigen, dit omdat de Vietnamezen zich te goed verscholen hielden in de jungle. Deze actie leverde 3 miljoen slachtoffers op met de meest verschrikkelijke gevolgen van dien. Helaas moeten de Vietnamezen al 4 generaties lang de gevolgen hiervan ondervinden en zie je in de natuur nog steeds hier gevolgen van. 

Dat was het dan, 24 hours in Ho Chi Minh. Het was een kort maar krachtig bezoek aan deze wereldstad. Maar ik heb niet het idee dat ik veel mis in deze vrij westerse, maar minder chaotische stad dan Hanoi. Dus daar hou ik het maar bij en stap voldaan in het vliegtuig richting Bangkok, mijn mooie reis zit er op. Daar aangekomen haal ik al weer mijn 4e visum voor Thailand, ook al is het maar voor een paar uur. Hoeveel Thaise visums zouden er nog volgen? Misschien maar alvast nadenken over de volgende reis. Eerst maar eens naar huis, ook dit keer via Abu Dhabi. Wat voor weer zou het thuis zijn, ik besluit het nog maar even niet te googelen en blijf met mijn hoofd nog even in het zonnige Vietnam.