Da Lat 2019

07.02 
Om een uurtje of 12 arriveer ik in mijn hostel in Da Lat, even inchecken, opfrissen en dan op naar the crazy house. Nee ik ga niet naar het gekkenhuis, maar een gebouw (als je dat zo mag noemen) wat er heel bizar uitziet. Hier kun je doorheen, langs de zijkanten en er overheen wandelen. Dit alles is versiert met de meest gekke dingen. Grappige middagactiviteit. 

's Avonds gaan we met een groepje eten en dan met zijn tienen naar the Maze bar. De naam zegt het eigenlijk al, dit is één groot doolhof. Doel het vinden van de bar bovenin. Om dit nog wat moeilijker te maken moet je met je drankje in de hand door allemaal nauwe gangetjes en gaten omhoog klimmen. Maar we hebben het gevonden en doen gezellig nog een drankje op het buitenterras. We besluiten daarna naar een andere bar te gaan the Escape bar, waar ze live muziek spelen. Persoonlijk vond ik dat wel een leuke combi de Maze bar en de Escape bar. Om middernacht sluiten de toko’s hier, dat is maar goed ook, want ik moet morgen een beetje fit zijn. 

08.02 
Yes it’s gonna be a big day today!  Ik ga vandaag canyoning! En nee dat is niet kanoën. We gaan vandaag van de watervallen af glijden, springen en abseilen. Eerst even een oefenrondje en dan wandelen we met een groep van 12 onder begeleiding van Sun en Nam naar de eerste waterval. Dit voelt wat gek, want we lopen tussen allemaal warm geklede Aziatische toeristen en wij in onze zwemkleding of wetsuit en onze klimspullen. Mind you, zonnig en 30 graden vandaag. Bij de eerste waterval ga ik nog wat voorzichtig naar beneden abseilen, even aftasten hoe of wat en je wilt ook niet voor lul staan bij al die toeristen. Dan zwemmen we nog even en dan door naar rustiger gelegen watervallen. Uiteindelijk gaan we nog 4 keer naar beneden abseilen en hebben ze mij gebombardeerd als vrouwelijke proefpersoon. Tom onze Duitser gaat iedere keer eerst en daarna moet ik het voor de meiden testen. Als ze dan mijn blije hoofd zien, stelt hen dat gerust, na de tijd nog even een duimpje omhoog en dan durven zij ook naar beneden. Waar de meesten de laatste 2 niet zo leuk vonden, vond ik die het aller leukste van allemaal. Één van 25 meter waar je op sokken naar beneden moest, midden in de waterval tussen al het opspattende water en de laatste 6 meter liet je je vallen. De andere was 14 meter en na 3 meter kon je je voeten niet meer tegen de rots plaatsen, maar moest je je langzaam door een nauwe gleuf laten zakken in het water. Daarnaast zijn we ook op onze kont van een rots party gegleden. Dit ging er even wilder aan toe dan ik had gedacht. Mijn broekje is vast stuk en kom ik hier zeker met blauwe billen uit. Na een lange tijd onder water vanwege de sterke stroming kom ik helemaal ongeschonden boven, valt weer mee dus. Daarnaast springen we nog van een 9 meter klif en dobberen we lekker stroomafwaarts op de lazy River. Oh oh wat een geweldige dag en hoe gaaf is deze activiteit. Ik weet niet hoe vaak we het tegen elkaar hebben gezegd, maar iedereen geniet volop deze dag…. Euh tot dat we weer helemaal omhoog moeten hiken, maar eenmaal boven zijn we dat snel weer vergeten. 

Terug in Da Lat besluit ik naar het park te gaan, lekker rustig alleen een boekje lezen en niet verplicht te socializen. Ik zoek een mooi plekje in de zon, niet zo moeilijk want er zitten alleen maar locals en die zitten allemaal in de schaduw. Blijkbaar valt deze white chick op en iedereen groet vriendelijk naar me. Ik zie een grote familie zitten en éèn van de mannen biedt mij een biertje aan. Deze sla ik vriendelijk af, maar hij accepteert mijn nee niet en vraagt het nog een keer, kom bij ons zitten. Oké oké, weer eens wat anders. Ik ga gezellig bij de familie zitten, drink mijn biertje en dan vragen ze of een klein meisje met mij op de foto mag. Sure, why not? Uiteindelijk willen de andere meisjes ook, dan komen de tieners aan bod en ja hoor ook de volwassen vrouwen en mannen willen met me op de foto. Beetje akward is het wel, maar ik lach vriendelijk 25 keer voor de foto. Op een of andere manier worden zij hier heel blij van, ach goed voor mijn karma punten en hun enthousiasme is wel aanstekelijk.  

Terug in het hostel ga ik met Alie (Zuid Afrika) en Jair (Israël) koken. Jair is vrijwilliger hier dus hij mag gratis de keuken gebruiken. We gaan een vegetarisch gerecht maken, namelijk Shakshuka. Één gerecht zonder noodels of rijst, best fijn voor de afwisseling. Als dan de eigenaresse van het hostel komt blijkt dan Alie en ik hier niet mogen komen in de privé keuken. Dus gaan wij maar even flesjes wijn halen bij de lokale toko. Als we terug komen kunnen we direct aanvallen en kijkt iedereen met jaloerse blikken naar ons eten. Er is genoeg, dus delen het met de anderen. Dit doen Vietnamezen trouwens ook. Ze zijn heel gul en zullen altijd eten, drinken of hapjes met je delen. Zo krijgen wij van onze buurmannen een borreltje, diverse vleeshapjes en verschillende sticky rice cakes aangeboden. Allemaal very special and al the way from beautiful Hanoi. Vriendelijk klets ik wat met de mannen en moet ik echt nog 2 pakketjes accepteren voor later als ik honger zou krijgen. Alsof ik nog niet genoeg had gehad, haha. Maar wel heel lief. We besluiten boven verder te wijnen en zelf wat gitaar te spelen omdat in het restaurant gedeelte de karaoke is begonnen en nee ze waren niet heel talentvol! 

09.02 
Vandaag doe ik het lekker rustig aan, mijn bus naar Mui Ne vertelt pas om 13.00 uur, dus alle tijd. Ik verzamel nog even mijn spulletjes, die waren gisteravond namelijk verdwenen. Omdat ze compleet vol geboekt waren en overboekingen hadden moesten er gasten in het privé verblijf slapen en moest Jair buiten slapen op de security plek. Ze hadden alleen per ongeluk mijn bed vrij gemaakt i.p.v. die van Jair. Dat was even schrikken, maar al snel kwam ik tot deze conclusie. Ook mijn schoenen die ik gister in de zon had laten drogen waren verdwenen en ook die hadden ze veilig opgeruimd ergens. Zo’n vermoedden had ik al en zat ik niet over in. Speciaal plekje was dit wel weer, leuke mensen ontmoet en veel locals ook. Maar goed, op naar de bus en 2 dagen strand en luieren.