Moalboal 2020

25.01 tm 27.01

Het is vandaag het begin van het Chinese nieuwe jaar. Op de Filipijnen vieren ze dit in principe niet. Alleen zijn er momenteel wel heel veel Chinesen en andere Aziaten die wel op vakantie zijn. Dus dat betekend veel drukte overal.

In Cebu moeten we overstappen naar een andere bus en een andere busterminal. Wij vragen de weg en met welke bus dat kan. Vriendelijk wijzen ze ons de richting en zeggen ze zero one K. Prima 100 meter die richting op lopen. Blijkt het vervoer niet een bus, maar een jeepney te zijn, met het nummer 01K. Haha, dat kan ook. Wij stappen in de vrolijk geverfde verlengde jeep en zo springen er bij vertrek nog 2 kids achterin. Ze houden hun handjes op voor geld. Overal zie je al hele jonge kids werken, dus die zullen het geld voor pa inzamelen, die voor de jeepney bestuurd. Net op tijd begin ik te twijfelen en zo schudden we nee. De straatschoffies beginnen te lachen en springen van de auto. Helaas voor hen is het dit keer mislukt. Op South bustation aangekomen lopen we naar de halte toe, hier zitten rijen mensen te wachten op stoeltjes. Shit, moeten deze mensen allemaal in dezelfde bus als ons. Dit kan zo 2 uren of langer duren. Maar nee binnen no time verdwijnen de mensen en mogen wij ook doorlopen naar de bussen. Maar aan de andere kant van de deur, staan weer rijen met mensen. Het was al te mooi om waar te zijn. Maar dan roepen ze al snel "non airco bus to Moalboal". Blijkbaar wil iedereen in een airco bus met 30 graden, heel gek. 🙃 Ach wij offeren ons wel op hoor en schieten zo bij alle mensen langs.

Ons guesthouse in Moalboal zit perfect aan de rand van het toeristische gedeelte, lekker alles op loopafstand. Het valt ons op dat er op de Filipijnen een groot aanbod is aan vegetarisch eten en echt lekker ook. Dat komt goed uit aangezien Bianca na een paar keer voedselvergiftiging hier in Azië is overgestapt op even geen vlees. Niet verkeerd om daar wat in mee te gaan. 

Terug bij het guesthouse ontmoet ik Floriaan. Hij en Daniël gaan morgen naar de Kawasan watervallen en dat hadden wij ook op de planning. Zo kunnen we mooi een tricycle delen.

De volgende ochtend stappen we bij Marc Anthony in de tricycle. Euh ja, dat zal wel. Al die Aziaten met hun 2e westerse naam. Of hij een fan was van Marc Anthony, hij begint te stralen en knikt ja. Al kletsende brengt hij ons bij de watervallen waar we om 9uur aankomen, mooi voor de echte drukte. Hier zijn 3 verschillende watervallen met zwemplateaus met superhelder blauw water waar je lekker op eigen houtje rond kunt gaan. Echter proberen ze hier van alles te verkopen, van begeleid canyoning, tot kluisjes, een tafel om even aan te zitten, het springen van een waterval of slingeren aan een liaan. Zwemvesten hebben ze in ieder geval verplicht gemaakt omdat vele Aziaten niet kunnen zwemmen en de stroming best sterk is. Wetende dat wij ons wel zouden redden, passen we ons maar keurig aan aan hun beleid. We hiken van de ene naar de andere waterval en dobberen heerlijk in het frisse water. Prima begin van de dag!

De volgende middag gaan we duiken en de sardine trek bekijken. Dit op advies van Nicole die wij beide in 2017 hadden ontmoet in Bangkok. Dit was haar gaafste duik zei ze. En zo lopen we met onze Spaanse instructeur Oscar de zee in. Nou niks te veel gezegd, dit was ook weer heel gaaf. Alsof ik in national geographic episodes life of oceans zat. Duizenden of misschien wel miljoenen sardines zwommen om ons heen. Echt prachtig. 🤩

De rest van de tijd in Moalboal hebben we wat opgetrokken met onze 2 vrienden uit Engeland en Zwitserland. Lekker naar het strand, snorkelen, eten en grapjes maken over het Corona virus. 😷 Wat hier ondertussen best wel een dingetje begint te worden met al die Chinezen en expats uit China hier...wij houden het toch liever op corona biertje voor nu. 😉 Let's hope for the best🤞