Mai Châu 2019

28 januari 2019 - Mai Chau, Vietnam

24.01 
Vandaag gaan we weer wat kilometers maken. Amber en ik laten de mannen achter in Cát Bà en gaan naar Mai Châu. Eerst terug naar Hanoi even lunchen en dan beide op een Grab scooter achterop naar het busstation. Enige haast hadden we wel om onze bus te halen naar Mai Châu. Het is alleen superdruk op de weg, maar de mannen doen erg hun best om op tijd te arriveren op het busstation. Ondanks dat we door rood gaan, over stoepjes en door de meest smalle doorgangen, gaan we de 14.30 bus niet meer redden. Shit nog een nacht Hanoi, dit was namelijk de laatste bus,  zonde zo raak ik weer achter op schema. Zijn hier hostels in de buurt? Oh dit is we een erg luxe wijk hier. Dit schiet allemaal door mijn hoofd. Dan komen we een paar minuten over half drie aan. Amber gaat de grab betalen en ik ga snel naar binnen in Azië zijn ze toch meestal te laat. Twee kaartjes gekocht en dan snel naar de juiste halte… yes we hebben het gered. 

Al slingerend door de bergen komen we aan in Mai Châu en zet een golfkarretje ons helemaal af bij onze homestay. Wat een service en wat een geluk weer vandaag! We checken in bij ons houten hutje en kunnen meteen bij het avondeten aanschuiven bij de andere gasten. Gezellig samen aan tafel krijgen we verschillende heerlijke gerechten voorgeschoteld. Dan heeft ze nog een pot thee voor ons zei ze, dit blijkt homemade rijstwijn te zijn en ook deze gaat net als het eten helemaal op.

25.01 
’s Ochtends stappen we op de fiets richting het centrum. We gaan naar de Chiêu cave, hiervoor moeten we 1000 traptreden ophoog, dit blijken er 1200 te zijn, but who’s counting. Enthousiast beginnen we aan de klim naar boven, maar dat enthousiasme is al snel verdwenen. Waarom wilde wij dit ook al weer? Even op karakter doorzetten dan maar. Gelukkig bleek de grot de moeite waard te zijn en gaan we een stuk blijer de 1200 treden weer naar beneden. 

Na de lunch huren we 2 scooters en rijden we via de landerijen, waar de boerinnen hard aan het werk zijn, richting een klein dorpje. Dit bestaat uit allemaal kleine houten hutjes op palen. Onder de huizen bevinden zich kleine winkeltjes waar ze hun handgemaakte spulletjes verkopen en je soms ook kunt zien hoe ze het maken. Het ziet er hier zo leuk uit allemaal, dat je alles zou willen kopen. Amber sponsort de lokale bevolking hier dan ook goed en dan gaan we door.  

Op naar de Gò Lào waterval en vervolgens naar een uitkijkpunt over het Hô Hòa Binh meer.  De weg hier naartoe is alleen al interessant. De staat van de weg is her en der echt slecht, maar dat maakt het juist ook wel weer leuk. Na de waterval komen we op een kleine weg die mooi door verschillende bergdorpjes slingert. 

Op de terugweg gaat het helaas mis en Amber gaat onderuit. We rijden gelukkig langzaam en het valt op het eerste gezicht mee. Wat schaafwonden en een kapotte broek en spiegel. Maar al snel begint de voet pijnlijker te worden. We gaan op zoek naar een apotheek of EHBO. Onderweg zijn de mensen super behulpzaam en mogen we de wonden bij iemand thuis schoonmaken. Maar bij de EHBO vertellen ze ons dan toch foto’s te maken in het ziekenhuis. Eerst maar de scooter inleveren, hier heeft de beste man medeleden met Amber en in plaats van haar een fors bedrag te vragen voor de schade, vraagt hij wat zij kan missen. Vervolgens loopt hij nog met ons mee naar een dokter, maar die blijkt al naar huis te zijn. Dan maar op naar het ziekenhuis, hier komt een man in trainingspak naar ons toe. Dit blijkt de arts te zijn. Foto’s gemaakt en het blijkt gelukkig niet gebroken te zijn. Dan komt ook de vrouw van onze homestay het ziekenhuis ingelopen. Die hadden we gebeld omdat iedereen op straat zo slecht Engels sprak. Uit eigen initiatief kwam ze ons helpen in het ziekenhuis met vertalen. Te lief! Nou na een enerverend dagje maar op naar huis. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Ria van der werf:
    28 januari 2019
    Die scooters, wat een gevaar. Maar in Roodhuis haalde Obe de krant uit de postbus ,gleed uit op de sneeuw en brak zijn heup.
  2. Tine:
    28 januari 2019
    Nou weer heel wat beleefd. Maar gelukkig weer goed afgelopen. Nou maar rustig aan en kijk uit naar het volgende reisverslag. Groetjes Tine